Bazen hayatımızın her detayını planlarız. Günümüzü, haftamızı hatta yıllarımızı bile. Ama hayat kendi akışında ilerlerken bize şunu hatırlatır. Sen plan yaparsın ama takdir Allah'ındır.
Belki istediğin işe giremezsin, belki yollar kapanır, belki istediğin arabaya sahip olamazsın... Hiç beklemediğin anlarda senin bile düşünmediğin kapılar açılır.
Bizler insan olarak kontrol etmeyi severiz. Ama bazen teslimiyet en büyük huzurdur. Çünkü Allah bir kapıyı kapatıyorsa, ya seni koruyordur, ya da seni çok daha güzeline hazırlıyordur. Sağlığımız, emeklerimiz, yollarımız, karşılaştığımız insanlar…
Hiçbiri tesadüf değildir. Hepsi ilahi bir planın parçası.
O yüzden bazen sadece “Neden böyle oldu?” demek yerine şunu fısıldamak gerekiyor kalbimize, “Biliyorum, bunda da bir hayır vardır.”
Hayatta başımıza gelen her şey bizi bir yerlere taşır. Bazen sabrı öğreniriz, bazen şükrü, bazen de bırakabilmeyi. Çünkü Allah biliyor, eğer istediğin o şey şimdi olsaydı, belki bizi yavaşça yok edecek, kalbini yıpratacak bir şey olacaktı.
Biz zannediyoruz ki kaybettik…
Aslında bazen kaybetmek, korunmanın en güzel halidir. Ve o farkındalık geldiğinde anlarsın:
Teslimiyet, kayıptan değil, inançtan doğar...