Ege İlleri halkından yaklaşık 30 bin aile, incir yetiştiriciliği yapmakta. 2004 -2025 yılları arasında üretilen kuru incir miktarı yaklaşık olarak 55 bin ile 70 bin ton arasında seyretmiştir. Bu rakam son yıllarda 72 bin tona kadar yükselse de ortalama kuru incir rekoltesi 65-70 bin ortalamalarında seyretmiştir.
Yıllara göre farklılıklar göstermesine rağmen üretilen kuru incirin yaklaşık olarak % 75 veya %80’i ihraç edilmekte kalanı ise iç piyasada tüketilmektedir. Yaklaşık olarak da bu ihracattan 240 milyon dolarlık gelir elde edilmektedir.
Yani incir üreticisinin umudu, geleceği, ekmek parası, kaderi öncelikle ihracata ve ihracatçıya bağlıdır.
İncirin para etmesi veya etmemesi ihracatçının dış bağlantılarına, eldeki stoklara, dış taleplere, kısacası arz-talep dengesi üzerinde oturmaktadır.
İlk yüklemenin tarihi Osmanlı döneminde de bu böyleydi. Aydın’ın en doğusu olan Ortakçı’dan çıkan deve kervanları dokuz gün süren yolculuktan sonra İzmir Yemişçiler Çarşısı’na ulaşırdı. İzmir’de işlenen ve kutulara konulan incirler belli bir günde gemiye yüklenirdi. İncirin İzmir’e gelişi ve gemiye ilk yüklendiği gün bayram günü gibi kutlanırdı.
İlk yükleme tarihi o dönemde sembolik ve bayram havasında kutlanırken bugün bir ekonomik kısıtlılık haline getirilmiştir.
İzmir’den kuru incirin ihracatı her üretim ve ihraç sezonu başında belirlenen, Ege İhracatçı Birlikleri Meclisi tarafından yapılan teklifle, Ekonomi Bakanlığı tarafından onaylanan ilk yükleme veya ilk gemi yükleme tabir edilen bir tarihte başlamakta, belirlenen tarihten önce yeni sezon kuru incir ihracatına izin verilmemektedir.
İlk yükleme tarihinden önce yeni ürün ihracatının yapılamayacağına dair duyuru yapılmakta, Türkiye genelinde faaliyet göstermekte olan kurum ve kuruluşlara da (Gümrük Müdürlükleri, Ekonomi Bakanlığı Bölge Müdürlükleri, İhracatçı Birlikleri, vb.) bu duyuru iletilmektedir.