Tarım, bazı istisnalar dışında toprakta gerçekleştirilir.
Çiftçinin elindeki en önemli varlığı ise topralarıdır.Bu topraklara sahip olma süresci kesintisiz sürmeli ki bitkisel ve hayvansal üretimini de sürdürebilsin.
Bu milletin gıdasını üreterek topyekûn aç kalmanın önüne geçsin.
Çiftçinin sahip olduğu toprağının yeri,kalitesi,meyli,coğraftası,iklimi ,bakmı,sulaması,gübrelenmesi,toprağın tarım için düzenlenmesi ,hazırlanma biçimi ,tarımsal üretim faaliyetlerinin ileri safhaları“modern tarım”ın göstergelerindendir.
Türk tarımını birkaç dönemde ele almak gerekir.
Tanzimat öncesi Türk tarımı:Amacı devlet hazinesine katkı yapmak,asker beslemek ekonominin lokomotif sektörü olarak varlığını sürdürmek…
Tanzimat Dönemi:Türk tarımında modernleşme ve yapısal dönüşüm dönemi…
Cumhuriyetin ilk 23 yılı:Tarımsal sanayinin kuruluş dönemi…
2. Dünya savaşı sonrası:Tarımın nitelik ve nicelik açıdan yükseliş dönemleri…
“Türkiye’de tarımsal arazi kullanımında yaşanan değişime bakıldığında İkinci Dünya Savaşından sonraki yıllarda çok sayıda traktörün yurdumuza girmesiyle işlenen tarım arazilerinin hızla genişlemeye başladığı görülmektedir. Makine kullanımına bağlı olarak, gübre gibi girdilerin kullanımındaki artışlar ayrıca, nüfus artışı ve nüfus artışına bağlı olarak büyüyen ülke ihtiyaçları, tarımsal alanların büyümesini ve üretimin artırılmasını zorlamıştır.
Ancak 1980 sonrası ülke genelinde uygulamaya konulan “liberal” politikalar diğer sektörlerde yükseliş ve milli sektörden aldıkları paylarda miktar ve oransal olarak artışlara b-neden olurken,tarım hep küçülmüş ve milli gelirden aldığı pay % 0,5 düzeylerine inmiştir.
Bu politikaların sonucu olarak da,
Tarım arazilerinde 1990 yılından bu yana nadas alanlarında yüzde 30,5 oranında azalma gerçekleşmiştir. Bu azalmada Tarım ve Orman Bakanlığının uyguladığı Nadas Alanlarının Daraltılması (NAD) Projesinin büyük katkısı vardır. 1970 yılında 8 milyon 7 bin hektar olan nadas alanı, 1990’da 5 milyon 324 bin hektara düşmüş, 2018 yılında ise 3 milyon 512 bin hektar olmuştur. Nadas alanlarının azalması münavebe ürünlerinin daha fazla ekilmesi bakımından olumlu bir gelişme olmuştur. Nadas alanların en az düzeye indirilmesi gelişmiş tarım tekniklerinin uygulanması yanında sulama olanaklarının arttırılmasıyla mümkün olabilir.Toplam tarım alanları içerisinde uzun ömürlü bitkilere ayrılan alan (meyvelikler, içecek ve baharat bitkileri-bağ alanı-zeytin alanları), 1990 yılında 3 milyon 29 bin hektar iken, 2000 yılında yüzde 13,8’lik azalma ile 2 milyon 611 bin hektara düşmüş, 2017 yılına kadar artarak 3 milyon 343 bin hektara çıkmıştır.
